Szlak

  Canning Stock Route to jeden z najdłuższych i niewątpliwie najtrudniejszych szlaków na Ziemi. Na dystansie blisko 2000 kilometrów przebiega przez trzy zachodnioaustralijskie pustynie - obszary bezludne, suche, a zarazem piękne w swej surowości i nieprzystępności. Jakby tego było mało, na śmiałka chcącego go przemierzyć czeka ponad 900 piaszczystych wydm, które często bywają zabójcze dla świetnie przygotowanych pojazdów z napędem na wszystkie koła, a co dopiero dla piechura czy rowerzysty... Na całym dystansie poważnym problemem jest niedostatek wody i żywności, a znalezienie skrawka cienia by schronić się przed palącym słońcem, bywa niemożliwością.

   Gdy ponad sto lat temu Alfred Canning postanowił wyznaczyć szlak przepędu bydła na przeciwległy kraniec kontynentu, by złamać monopol handlu wołowiną dzierżony przez ranczerów z Kimberley, nie spodziewał się, że warunki będą tak trudne, a ofiary tak wysokie, iż szlak nigdy nie będzie służył zadaniu, dla którego go wytyczono. Wkrótce też został praktycznie zapomniany. Dopiero w 1968 roku grupa badaczy postanowiła przejechać go w specjalnie przygotowanych samochodach terenowych i przywrócić do stanu używalności. Od tego czasu profesjonalnie wyekwipowane konwoje pojazdów 4WD ruszają na szlak regularnie i corocznie kilku zmotoryzowanym wyprawom udaje się przemierzyć tę, nawet dla nich, morderczą trasę. Muszą one jednak korzystać ze zrzutu paliwa w połowie drogi, gdyż nie są w stanie zabrać go ze sobą w wystarczającej ilości.

   A rowerem i to bez żadnej pomocy z zewnątrz? Jak dotąd ze wszystkich prób pokonania Szlaku na dwóch kółkach, sukcesem zakończyło się zaledwie kilka, w tym dwie przedsięwzięte przez Polaków. A to czyni liczbę ludzi, którzy podołali temu nadzwyczajnemu wyczynowi, znacznie skromniejszą niż liczba astronautów mających okazję stąpać po Srebrnym Globie. Jak prosto i pięknie napisał o nim Jakub Postrzygacz:

To długa droga w każdym języku...